ការរត់គឺជាប្រភេទហាត់ប្រាណងាយស្រួលមួយដែលជួយអោយសាច់ដុំភាគច្រើនធ្វើការងារ និងពង្រឹងសុខភាពបេះដូង។ ទោះជាយ៉ាងណា ការរត់ចម្ងាយវែង (ដូចជា Marathon) អាចបង្កការរងរបួសតម្រងនោមបាន។ នេះជាវិធីរៀបចំនិងការពារ៖

ហេតុអ្វីការរត់អាចបង្ករបួសតម្រងនោម?

ពេលរត់យូរ រហូតដល់ឈាមចេញទៅសាច់ដុំ និងបេះដូងខ្លាំង ហើយកាត់បន្ថយចំនួនឈាមទៅតម្រងនោម។ ក្នុងពេលសាច់ដុំបាក់ បណ្ដាលឲ្យមានការបញ្ចេញ Myoglobin ដែលជាប្រូតេអ៊ីនធំមួយដែលអាចដុំខ្សែតម្រងនោម និងបង្ក សភាពបរាជ័យតម្រងនោមស្រួច ប្រសិនបើរាងកាយស្ថិតនៅក្នុងសភាពខ្វះទឹក។

អ្វីដែលគួរធ្វើដើម្បីរៀបចំនិងការពារ

1. ផឹកទឹកឲ្យត្រឹមត្រូវ:

   • រត់ខ្លី (<១ម៉ោង): ផឹកទឹកសមនឹងចំនួនខ្លួនបាត់ដោយសារបេះដូង។

   • រត់វែង (>១ម៉ោង): បំពេញជាមួយភេសជ្ជៈជាតិនំាងអគ្គិសនី។ បន្ទាប់ពីរត់ ត្រូវផឹកទឹកស្មើនឹងទម្ងន់បាត់បង់។

2. ជៀសវាងភេសជ្ជៈអាក្រក់:

   • កុំផឹក ស្រា និង សូដា មុនពេលរត់។

3. ស្លៀកពាក់សមរម្យ:

   • ពាក់ខោអាវដែលអាចផ្លាស់ប្តូរខ្យល់បាន។ ជៀសវាងរត់ពេលមានកម្តៅខ្ពស់។

4. ស្តាប់ស្រទាប់រាងកាយ:

   • កុំបង្ខំខ្លួនពេក។ កុំរត់នៅពេលកំពុងឈឺ (ដូចជាក្ដៅខ្លួន)।

   • អ្នកមានជម្ងឺរ៉ាំរៃ (ដូចជា ទឹកនោមផ្អែម សំពាធខ្ពស់ ឬជម្ងឺតម្រងនោម) មិនគួររត់ច្រើនពេកទេ។

5. ប្រុងប្រយ័ត្នថ្នាំ:

   • កុំប្រើ ថ្នាំ NSAIDs (ដូចជា ibuprofen) មុនឬបន្ទាប់ពីរត់—វាអាចប៉ះពាល់តម្រងនោម។

6. ពិនិត្យរោគសញ្ញា:

   • សូមទៅពិនិត្យវេជ្ជបណ្ឌិតបន្ទាន់ ប្រសិនបើមាន:

     • ទឹកនោមពណ៌ខ្មៅដូចកូកា (myoglobinuria)

     • ចំនួនទឹកនោមតិច។

     • ឈឺសាច់ដុំខ្លាំង ឬសប់។