តើអ្វីទៅជាភាពស្លេកស្លាំងសាច់ដុំបេះដូង?
ភាពស្លេកស្លាំងសាច់ដុំបេះដូង (Myocardial Ischemia) កើតឡើងនៅពេលដែលសរសៃឈាមបេះដូងស្ទះ ដែលកាត់បន្ថយលំហូរឈាមទៅកាន់សាច់ដុំបេះដូង។ នេះធ្វើឲ្យមុខងារបេះដូងចុះខ្សោយ ហើយអាចនាំទៅរកការគាំងបេះដូង (Myocardial Infarction)។

រោគសញ្ញានៃភាពស្លេកស្លាំងសាច់ដុំបេះដូង

• ឈឺទ្រូង ឬណែនទ្រូង ជាពិសេសអំឡុងពេលប្រឹងប្រែង។ ការឈឺចាប់ច្រើនតែជ្រៅ និងនៅកណ្តាល/ផ្នែកខាងឆ្វេង ដែលអាចរាលដាលទៅស្មា ក ថ្គាម ឬដៃឆ្វេង។ រោគសញ្ញាអាចប្រសើរឡើងនៅពេលសម្រាក។

• ដង្ហើមខ្លី។

• បែកញើសច្រើនពេក។

• ញ័រទ្រូង ឬចង្វាក់បេះដូងមិនទៀងទាត់។

• វិលមុខ ឬសន្លប់។

• ចង្អោរ ឬក្អួត។

តើអ្នកណាខ្លះដែលមានហានិភ័យ?
កត្តាហានិភ័យរួមមាន៖

• បុរសលើសពី ៤៥ ឆ្នាំ និង ស្ត្រីលើសពី ៥៥ ឆ្នាំ។

• ជំងឺទឹកនោមផ្អែម។

• កូលេស្តេរ៉ុលខ្ពស់។

• លើសឈាម (សម្ពាធឈាមខ្ពស់)។

• ធាត់ក្បាលពោះ។

• របៀបរស់នៅស្ងប់ស្ងាត់។

• ការជក់បារី។

• ភាពតានតឹងរ៉ាំរ៉ៃ។

• ប្រវត្តិគ្រួសារមានជំងឺបេះដូង។

វិធីសាស្ត្រធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ

1. ប្រវត្តិវេជ្ជសាស្ត្រ និងការពិនិត្យរាងកាយ: ការវាយតម្លៃលម្អិតអំពី​រោគសញ្ញា និងកត្តាហានិភ័យ។

2. ការធ្វើតេស្តឈាម:

   • អង់ស៊ីមបេះដូង (troponin, CK-MB) ដើម្បីរកមើលការខូចខាតសាច់ដុំបេះដូង។

   • ជាតិស្ករក្នុងឈាម និងកម្រិត lipid ដើម្បីវាយតម្លៃជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងកម្រិតកូលេស្តេរ៉ុល។

   
   

3. អេឡិចត្រូសូហ្គាម (ECG): នៅពេលសម្រាក និងអំឡុងពេល ធ្វើតេស្តស្ត្រេសដោយលំហាត់ប្រាណ។

4. អេកូបេះដូង (Echocardiography): វាយតម្លៃទំហំបេះដូង រចនាសម្ព័ន្ធ មុខងារសន្ទះបិទបើក និងលំហូរឈាម។

5. ការថតសរសៃឈាមបេះដូង (Coronary Angiography): ចាក់ថ្នាំពណ៌ផ្ទុយគ្នា (contrast dye) តាមរយៈបំពង់បូម (catheter) ដើម្បីមើលការស្ទះសរសៃឈាម។

6. MRI បេះដូង (Cardiac MRI): វាយតម្លៃរចនាសម្ព័ន្ធបេះដូង សុខភាពសាច់ដុំ និងមុខងារសរសៃឈាម។

ហេតុអ្វីបានជាការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យទាន់ពេលវេលាមានសារៈសំខាន់?
ភាពស្លេកស្លាំងសាច់ដុំបេះដូងដែលមិនបានព្យាបាល អាចនាំឱ្យមានផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរ រួមទាំងការស្លាប់បេះដូងភ្លាមៗ។ ប្រសិនបើអ្នកមានរោគសញ្ញា ឬមានកត្តាហានិភ័យ សូមស្វែងរកការយកចិត្តទុកដាក់ផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រជាបន្ទាន់។